سیدهادی دوست همه بود

عبدالله سلامی :
حیف که مرگ بدون ترازو عمل می کند ، سید هادی ، دوست همه بود و از دست همه ، رفت .در منظومه رفتار و اخلاقش فقط ، خوشرویی و صلح جویی بود .با چهره خندان و بشاش ، دل و ضمیر همه را روشن می ساخت .جستجوگر و هنر و ادب شناس بود ، به اندیشه های چالشی بسیار علاقه مند بود و از آشنایی با آنها لذت می برد و آنها را به دیگران توصیه و معرفی می کرد. اهل حشر و نشر بود .
هیچگاه لبخندش را بر کسی دریغ نمی کرد .

دایی سید هادی ، حاج ابراهیم عامری است ، روزی نه چندان دور ، به اتفاق سید هادی به عیادت حاج ابراهیم عامری که سخت بیمار بود ، رفته بودیم . در بازگشت ، سید هادی به من گفت ، دائیم از رنگ دشداشه ای که پوشیده ای خوشش آمده بود ، به سید هادی گفتم ، هادی ، پارچه این دشداشه ضخم و زمستانه است ، الان هم در واپسین ماه زمستان واقع شده ایم ، فکر نمی کنم دایی تو تا زمستان سال آینده ، دوام بیاورد . خندید و گفت مرگ به راحتی از عهده ی حاج ابراهیم بر نمی آید .